06 21 95 74 39          n.verheul@brucka.nl        

Als detectives op zoek naar de bloei van waterlelies

Column: De kern van de hulpvraag vraagt nog wel eens speurwerk naar die plek waar je je vinger op kunt leggen.

Over detectives en de bloei van waterlelies

De kern van de hulpvraag vraagt nog wel eens speurwerk. Cliënt en ik vormen dan samen een onderzoeksteam en zoeken als detectives nauwkeurig naar die (zere) plek waar je je vinger op kunt leggen. 

Dat dwingt mij om goed te luisteren. Heel vaak ligt de toegang verscholen in tussenzinnen of in niet uitgesproken woorden. In een aarzeling, een verschil in klankkleur van de stem, een klein lichamelijk gebaar, een moment in hun geschiedenis. 

En als we dan die punt in hun levensverhaal vinden, wordt het leven al lichter.  Erkennen van het verlies, uitdrukking geven aan gevoelens van verlangen, betekenisgeving aan de gebeurtenis, is de basis van herstel van transformatie en veerkracht. 

Daarom houd ik van detectives. Niet vanwege de gruwelijkheden, maar om dat complexe samenspel aan factoren, het leggen van verbindingen en zoektocht naar een antwoord.

Nu de waterlelie. Ogenschijnlijk losjes deinen de bloemen op het donkere water heen en weer. Echter onder het oppervlak staan hun stengels in de modder. Het zelfreinigend vermogen van de bladeren zorgt ervoor dat het vuil uit de omgeving niet blijft plakken. De knop opent zich verwachtingsvol bij het aanbreken van de dag en sluit zich als het avond wordt.  Het hart dat zich toewendt naar het licht. Een prachtige metafoor voor de bloeikracht van ons mensen.

Nu de metafoor. Als een detective buigen we ons samen over de vijver van het leven en wenden we ons tot de kern, langs de draden van levenservaringen met grote impact. Vanuit de intentie om helderheid te scheppen als negatieve gedachten in de weg zitten. Om door de rouw heen te verzachten en nieuwe toekomst tegemoet te treden. Om ondanks teleurstelling en niet uitgekomen verwachtingen plezier en blijdschap toe te laten. Om verborgen krachtbronnen aan het licht te brengen en beschikbaar te maken.

Dat proces raakt mij telkens weer. Uiteindelijk is de bloei het zichtbare resultaat. Is het de bloem die de bewondering uitlokt. Daaronder zit veel onzichtbaar werk aan onderzoek en bewustwording, aan herstel van veerkracht en psychologische flexibiliteit. En iedere bloem straalt op zijn eigen wijze.
 
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer....
 
Fredrik van Eeden (1901)